مرا بسوی تو جز عشق بی حساب مباد...

حسین منزوی...

تو عاشقانه ترین فصل، از کتاب منی

غنای ساده و معصوم شعر ناب منی

رفیق غربت خاموش روز خلوت من

حریف خواب و خیالِ شبِ شراب منی

تو روح نقره یی چشمه های بیداری

تو نبض آبی دریاچه های خواب منی!

سیاه و سرد و پذیرنده ، آسمان توام

بلند و روشن و بخشنده ، آفتاب منی

مرا بسوی تو جز عشق بی حساب مباد

چرا که ماحصل رنج بی حساب منی!

همیشه از همه پرسیده ام ، رهایی را

تو از زمانه کنون ، بهترین جواب منی

دگر به دلهره و شک نخواهم اندیشید

تویی که نقطه پایان اضطراب منی

گُریزی از تو ندارم ، هر آنچه هست ، تویی

اگر صواب منی یا که ناصواب منی..