سهراب.. ۳

سهراب بابا
در دومین سالروز تولدت، جشن کوچک خودمانی را ترتیب داده ایم ذوق و شوق تو برای شمع و کیک دلگرمی ما را برای زندگی صد چندان می کندو هیجان چشم های تو به هنگام لمس ماشین های اسباب بازی که از ما هدیه گرفته ای همچون امیدی بی پایان خانه ی مارا آراسته است.
عزیز من
انسان ها با امید زندگی میکنند پس فراموش نکن همیشه امیدوار باشی نگاه کن به گیاهی که دل صخره های سنگی را شکافته و بیرون آمده است. شب تاریک را که چگونه از پس آن طلیعه ی سحر رخ می نماید و زمستان سردی راکه با بهار دل انگیز و مطبوع به پایان می رسد.
فرزند مهربانم
یک سوی زندگی زیبایی است و سوی دیگر آن زشتی، تو باید توانایی رو در رو شدن با هر دو را داشته باشی و هرگز گمان مبر که زندگی کاملا مطابق خواسته ها و امیال تو خواهد بود. تا می توانی خویشتن را دوست بدار، همیشه عاشق باش و از تنهایی هراسی نداشته باش. برای خودت چای بریز و به متکایی لم بده ،موسیقی فاخر و کتاب های خوب را فراموش نکن ، با خود مهربان و همه وقت در حال آموختن کارهای تازه باش و هنگامه ای که در آن نوای عشق شنیدی را مغتنم بدان. یادت باشد دوستان تو را عقایدت و مکان هایی که به آن قدم می گذاری انتخاب می کنند.
دلبندم
در این شب پاییزی به یاد می آورم عشق شورانگیزی را که یادگار آن تویی و لحظه هایی که در آن زندگی می کنیم و با همه ی مشقت ها ، دلگرم و امیدوار به آن ادامه می دهیم.
ماندگار بادا صدای عشق در پیرامون ما سه تن
دوستدار تو بابا