شفیعی کدکنی...
از کنارِ ساقههای اطلسی،
عبور میکند
در عبورِ خویش
برگهای خفته را
غرقِ شادی و نشاط و شور میکند
کاش، مثلِ این نسیم،
من هم ای یگانه یار و یادگار
از حضورِ خویش در جهان
بهرهای نسیمگونه داشتم
نبضِ لحظه را
ــ یک تپش فزونتر از روایتی که هست ــ
در عبور خویش
میگذشتم و به جای میگذاشتم.
بیداد...
برچسب : نویسنده : chakavakebidado بازدید : 163